Weer een avontuur!

Dit keer een blog met geen idee wanneer we de volgende kunnen schrijven…We gaan namelijk morgen naar Tulip Garden en daarna meteen weer ‘ aan de shop’. Je zou het niet zeggen, maar we hebben nog niet genoeg gekocht . Wanneer we morgenavond terugkomen in Tulip Garden is er vast geen tijd meer om nog achter de pc te kruipen, maar wie weet zaterdag weer… Jullie gaan het merken.
We zijn inmiddels al een week weg. Dat is best een gek idee. Het lijkt langer, maar ook korter. Geen tijdsbesef meer: dat is duidelijk 
Er is weer een hoop gebeurd. Te beginnen met gisteren. Nicole heeft geholpen bij de fysio en wij hebben bij de kinderen die geen les hadden, gezeten. De kinderen die fysio krijgen zijn zo dapper. Met een muziekje erbij krijgen ze allerlei oefeningen om de ledematen soepel te houden. En dat is nodig want sommige kinderen kunnen hun benen niet strekken of het linkerbeen ligt op de plek van het rechter en andersom. Een jongetje kan helemaal niets en beweegt en doet al s een pasgeboren baby.
s’ Middags hebben we de pyjama’s en de onderbroeken uitgedeeld. Ze wachtten allemaal keurig op hun beurt en telkens was het: thank you sister. Daarna heeft Monique de gezichten gemasseerd en heb ik de meisjes van nagellak voorzien. Zo geweldig en wederom zo geduldig wachtend op hun beurt!
Toen ik weer naar buiten kwam zat Miek weer een spelletje uno te doen: dat vinden ze geweldig! We kwamen vanmiddag thuis en ze stonden al meteen met het stapeltje kaarten klaar!
Daarna weer een ons avondeten met rijst en curry’s en toen eigenlijk vrijwel meteen naar bed. Je wordt erg moe van al het spelen en de warmte!
Vanmorgen werden we opgehaald om naar Korukulu te gaan. Dat werd mij het reisje wel… Naast veel kuilen in de weg opens een knal en een scheef hangende auto. Gelukkig kon de chauffeur de berm net vermijden. Een gebroken vooras! Dus helaas: geen ritje verder meer in dit mobile. Meteen staan er dan allemaal mensen om je heen en daaronder ook een lerares die ons uitnodigde om vooral even in haar schooltje te komen kijken. Daar trotse kinderen die ons vroegen of we ons volkslied wilden zingen… Nou ga daar maar aanstaan! Het is meer dan erg, maar heel veel verder dan halverwege het eerste couplet kwamen we niet. TOch beter oefenen op Koningsdag. De kinderen hebben toen het volkslied van India gezongen en wij zijn overgestapt op Berend Botje… Je moet wat…
Na ongeveer een kwartier kwam ons alternatieve vervoer: weer een tuctuc en zo kwamen we dan toch in Korukulu. Daar een super ontvangst met een wierook voor de verdrijving van geesten en een stip op ons hoofd en een bloem in ons haar. Daarna werden we toegezongen: de een zong nog harder dan de ander! We hebben de schoollokalen bekeken en daarna kwam de door ons ingehuurde buikspreker. De kinderen hebben enorm veel lol gehad en wij begrepen er geen snars van. Van Telekoe, de taal die hier gesproken wordt, is echt geen chocolade te maken. Daarna hebben we bananen, direct van de tros, uitgedeeld en een pakje drinken. Ondertussen maakte de lucht zich op om een stortregen te laten neerdalen en tijdens het wachten op drogere tijden hebben de kinderen voor ons gedanst. Ook wij moesten natuurlijk mee doen. En warm dat we het daarvan kregen…
De terugweg ging in een andere, gehuurde, auto met chauffeur en ja hoor, onze pechauto stond nog op dezelfde plek. Hij was nu voorzien van takken aan de kant van de rijweg: waarschijnlijk om aan te geven dat hij kapot is.
Je ziet hier van alles langs de weg: buffels, varkens, honden, kippen (levend en gevild aan een stok ), hutjes, te armoedig voor woorden en heel veel tuctucs en brommers en motoren. De vrouwen dragen allemaal heel kleurige saries: echt heel erg mooi!
Even voor Carin en Fred: jullie centjes voor het fruit gaan we volgende week uitgeven: we hadden nu al zoveel en eerlijk is eerlijk zo hebben ze vaker een klein feestjes. Het is wel heel erg lief van jullie en ze zijn er echt superblij mee!
Typ nu ook in Word 
Oja de muskietennetten zijn geleverd en zijn bijna allemaal op frames gespannen. Ook het verven gaat vlotjes. Het is niet zo als bij ons: eerst schuren en ontvetten etc… Nee, lekker pragmatisch: kwast in de verf en schilderen maar!
Morgen dus naar Tulip Garden: dus we zeggen: tot dan!