Het laatste beetje

Zoals beloofd het laatste stukje, met avontuur!
Terug naar donderdag 23 oktober. Eerst 's ochtends een echt Indiaas ontbijt met veel hartig. Dus licht gebakken uien, groenten verpakt in een poorie. Het is wel even wennen hoor als je thuis gewend ben aan een boterhammetje zoet... Daarna de laatste was van de lijn en al onze spullen bij elkaar verzamelen en tas inpakken. We hebben ook nog een aantal speeltjes voor de kinderen en die gaan we na het pakken uitdelen. Geweldig is dat weer: zo blij als ze zijn! Ook het tasje met nagellak kwam weer tevoorschijn en ja hoor ook de jongens wilden wel een kleurtje! Er was er zelfs een die op iedere hand en voet een andere kleur kreeg: een colourfull boy dus! Het is weer lekker warm en we weten dat we dat binnenkort gaan missen. De weerberichten uit Nederland zijn een soort van ijstijdingen voor ons..
Dan is het tijd voor onze laatste rijstlunch en dan naar boven voor echt de laatste dingen. Madhavi komt om ons te vertellen dat er een behoorlijke file staat, precies op onze route! Margreet en Joseph kunnen ons niet bereiken dus komt er een plan B. We worden met een geleende auto naar het begin van de file gereden en onze bagage gaat in de ata riksja achter ons aan. Daar zien we Joseph en met al onze bagage lopen we op een holletje tussen alle stilstaande auto's, brommers, riksjas etc in naar de andere kant van de file. Daar staat de auto van Tulip Garden op ons te wachten en gaat ook daar de bagage in een ata riksja (zo'n sisi wagentje). We rijden langs een lange rij vrachtwagens en de weg zit de andere kant op echt potdicht! Blijkt dat er iemand is overleden en daar wil men geld voor. Dat krijgen ze niet en nu hebben ze een belangrijk kruispunt dichtgezet en dat gaat pas open als aan de eis voldaan is...
Op het (kleine) vliegveld nemen we afscheid van Margreet en Joseph en nog twee kinderen en dat is best emotioneel. Ook het afscheid in Asha was dat met een Swami (de oprichter van het huis) die mijn beide handen vastklemde en zei dat we zo'n goed team waren en of we alstublieft zo snel mogelijk weer terug willen komen. Zijn ogen vol tranen.
Dan naar de bagagedropping en daar blijkt een overgewicht van 25 kg. Tja; de souvenirs.... Daarna een uurtje wachten en in de wachtkamer staat iemand de krant te lezen. Kijkt naar ons, kijkt weer naar de krant en komt dan op ons af met de vraag: 'Zijn jullie dat?" En ja, dat is ook zo. Onze dansverrichtingen van gisteren zijn op de gevoelige plaat gezet en nu, samen met een stukje over wie wij zijn en wat we hebben gedaan, in het plaatselijke dagblad gepubliceerd. Wel in telegu (de taal daar) dus voor ons niet te begrijpen, maar het is voor ons vertaald.
Dan in het vliegtuig en na ca 40 minuten in Hyderabad. Daar logeren we in een prachtig hotel met zwembad en mooie kamers. Het is wel even een overgang hoor van arm naar rijk. Maar we genieten met volle teugen en 's avonds is er ook nog vuurwerk op het hotelterrein vanwege Divali. Voor de volgende dag hebben we een auto met chauffeur gehuurd voor 4 uur. (kosten ca 25 euro). Deze man brengt ons naar een winkel van een vriend van Margreet. Deze meneer verkoopt de mooiste stoffen en sjaals en spreien en jurken en..... kortom: je wordt er wel hebberig van :-)
We worden heel gastvrij ontvangen. Gaan naar een aparte ruimte waar we op dikke kussens die op de grond liggen mogen gaan zitten, krijgen indian tea of fris, een aantal soorten noten geserveerd om een heel mooi zilverkleurig dienblad en krijgen de mooiste dingen te zien. Natuurlijk zijn we hier niet tegen bestand en wordt er het een en ander aangeschaft. Dan is ons geld echt op, maar dat is geen probleem zegt de vader van deze winkelier: je hebt geen geld nodig, alleen een plastic kaart... Bijdehandje ;-)
We willen graag ook de Charmonir bezoeken (mooi gebouw met 4 torens en een schitterend uitzicht over de stad) maar helaas gaat die pas om 2 uur open en dan moeten we weer terug zijn omdat onze 4 uur voor de chauffeur afloopt..Dus we gaan terug. In het hotel duiken we nog even lekker in het zwembad (we zijn de enigen) en Annemiek trakteert op een cocktail. We voelen ons echt miljonairs! Daarna het diner en dan vroeg naar bed: om 6.30 de wekker om op tijd op het vliegveld te zijn.
En dan begint de lange reis....Tussen Dubai en Amsterdam wordt iemand onwel. Ze was al niet lekker toen ze instapte en ze komt uit Australie, dus al een flinke poos onderweg. Er is veel contact tussen cabinepersoneel en piloot maar gelukkig hoeven we geen tussenlanding te maken. Wel moeten we na de, pittige landing, blijven zitten omdat eerst het medisch team aan boord komt. Uiteindelijk mogen wij toch als eerst weg. We hebben onze punjabi's in de handbagage en kleden ons snel om zodat we in indiaase outfit onze ophalers verwelkomen. Die ophalers verwelkomen ons weer met een mooi groot spandoek en ballonnen! Het is een feest om weer thuis te komen! Ik raak ook niet uitgepraat en het wordt dan ook niet echt vroeg voordat we in bed kruipen. De volgende dag halen Bas en Sabine ons op om naar Miek en Jo en Jovanny te gaan. Daar vertellen we samen en laten de foto's zien en we delen de souvenirs uit! Tja en dan is het echt voorbij en begint het gewone leven.
Krijgen nog een mail van Margreet waarin ze vertelt wat ze nog allemaal gekocht heeft van het geld wat wij niet hebben uitgegeven. Dat is niet mis: pyjama's voor Tulip Garden, nieuwe slippers en tandenborstels, lakens en dekens, een nieuwe stoompan en een droger en een wasmachine. Ja... zoveel hadden we nog over of anders gezegd: zoveel hadden alle mensen gegeven!!
Deze reis was een geweldige ervaring en drukt je met de neus op de feiten dat wij heel erg verwend zijn. Als je in Dubai in het vliegtuig stapt en heel veel ouders met kinderen ziet die even weg zijn geweest in de herfstvakantie, of kinderen die in het vliegtuig hun Ipads krijgen uitgedeeld of kinderen die met een verveeld gezicht eerste klas reizen en je weet dan dat er kinderen zijn die al blij zijn met een aai of een knuffel en geen eigen speelgoed hebben en maar moeten wachten of er wel stroom is voor de verlichting, dan zou je willen dat je kon toveren.
Dus geniet na het lezen van dit stukje van alle luxe en rijkdom die wij hebben en mocht je wat euro's over hebben: www.sdwh.nl en je vindt daar een gironummer.
Voor nu zeggen we: tot ziens allemaal en bedankt voor alle (financiële) steun en de lieve reacties op onze reis en blogs!